یه وقتایی پیدا کردن علت و معلول توی یه واقعه خیلی برام سخته . علت و معلول هایی که برام مهم هستن .

یه دوستی داریم که سالی یه بار میرن مسافرت طولانی . از قضا تو خونشون دو تا هم مرغ عشق دارن که تو این مدت میشن مهمون ما . امشب هم دوباره مهمونی شون شروع شد. اما از وقتی اومدن تو خونه ما ، دل من پر از یه غم بزرگ شده .

غم اسارت دو تا پرنده کوچولو. همش تو این فکرم که قضیه ی این قفس چیه ؟ چرا قفس ؟ اصلا دلیل این که ما آدم ها این قدر مغروریم که برای چند روز دلخوشی خودمون ، زندگی دو تا موجود رو ازشون میگیریم چیه ؟ مطمئنا این پرنده ها دیگه برای صاحبشون هیچ جذابیتی ندارن ، اما خدایا سکوت این دوتا ، این که هیچ کاری نمیکنن ، وایمیستن بغل هم بدون هیچ صدایی ، قلبم رو به درد میاره .

امشب برای این که من از فکر این دوتا اسیر کوچولو در بیام ، هرکس سعی میکرد یه جور منو قانع کنه که سرنوشت این ها از زمان آفرینش چیزی جز این نبوده . بابام میگفت فکر میکنی اینا چند ساعت میتونن تواین دنیا آزاد باشن ؟ تا برن بیرون میمیرن .اما حرف خواهرم یه جورایی جالبتر بود.میگفت اینا برای اسارت تو قفس و یه زندگی تکراری آفریده شدن ، تا همیشه جلوی چشم ما باشن ، تا ببینیم کاری جز خوردن دونه و آب ندارن ، اون وقت به یقین برسیم که ما برای این انسان نامیده شدیم که باید هر روزمون با دیروزمون فرق داشته باشه .در غیر این صورت ما هم یه اسیر هستیم .اسیر این دنیا .یه قفس بزرگتر ، با یه دلتنگی بزرگتر.

حرفای هیچ کدومشون راضیم نکرد . شاید بابام راست میگفت و شاید هم خواهر کوچیکم . اما من یه جواب بهشون دادم . به خواهرم گفتم سعیده خانم فرض کن به تو بگن همه عمرت رو بمون تو یه خونه مجلل با همه امکانات ، هر چی بخوای بهت میدیم ، فقط تو از خونه بیرون نرو چون ممکنه تصادف کنی و بمیری.قبول میکنی یا نه ؟ که جوابش کاملا مشخصه .

من میگم همه موجودات آفریده شدن تا آزاد باشن . زندگی کوتاه همراه با آزادی و لذت اون خیلی خیلی بهتر از زندگانی طولانی اما با اسارت و تکراری ملال آور هست .

نمیدونید چقدر سخته دو تا مرغ عشق جلوی چشمت تو قفس باشن و هیچ آوازی برای تو نخونن.

راستی من هرچی فکر میکنم نمیفهمم پرنده برای قفس ساخته شده یا قفس برای پرنده ….